Urodziła się u schyłku lata, kiedy to natura obfitowała w bogactwo barw
i kształtów. Być może to sprawiło, że wrażliwość na piękno i sztukę dominuje we
wszystkich jej działaniach. Od dawna interesuje się sztuką, a plastyką w szczególności, sama czynnie ją uprawiając. Jeszcze w Górze, gdzie kiedyś mieszkała, należała do Klubu Plastyka
Amatora przy Domu Kultury prowadzonego przez Jana Kanickiego, a jej praca prezentowana
w Muzeum Architektury zajęła pierwsze miejsce. W czasie studiów historycznych
we Wrocławiu zawsze w kręgu jej szczególnych zainteresowań pozostawały
zagadnienia związane z kulturą i sztuką, czego dowodem może być wybrany
temat pracy magisterskiej – „Kultura Krety w okresie egejskim” – architektura,
sztuka, zdobnictwo, rola kobiety i życie codzienne tej pięknej wyspy. Później praca
w Muzeum Ziemi Rawickiej w Rawiczu oraz studia podyplomowe w Toruniu
na Wydziale Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa zakończone napisaniem pracy
pt.: „Portrety właścicieli Rawicza” (jedyną taką galerię posiada nasze miasto
w Wielkopolsce), umożliwiły dalsze rozwijanie i pogłębianie tych zainteresowań;
stając się profesją równocześnie pozwoliły na realizację pasji życiowych.
Ulubiony kierunek Bożeny Rawluk–Raus w sztuce to secesja. Szczególnie zafascynowana
jest rzemiosłem artystycznym tego okresu: biżuterią (posiada własny ciekawy zbiór biżuterii Art Deco), ceramiką i szkłem. Ma to również odzwierciedlenie
w nowych zbiorach gromadzonych w kierowanym przez nią od 1986 r. Muzeum w Rawiczu – kolekcji szkła secesyjnego. Równolegle z pogłębianiem wiedzy o sztuce, realizowała cały czas swoje pasje twórcze. W 1980 r. uczestniczyła także w zajęciach Sekcji Tkaniny Artystycznej Wojewódzkiego Domu Kultury w Lesznie. Tematami jej prac były kwiaty, martwe natury, pejzaże i architektura, malowane akwarelą lub rysowane węglem, piórkiem
czy ołówkiem. Od kilku lat, co wynika z jej zauroczenia secesją, zawęża krąg tematyczny
swych prac do kwiatów, a ulubionymi technikami malarskimi stają się pastele i akwarele. Jak sam mówi: „… te środki wyrazu w sposób szczególny pozwalają odtworzyć
naturę kwiatu. Rozmyte wodą kolory w niezliczonych tonach, półtonach, subtelnych,
przeźroczystych przenikaniach oddają urodę kwiatu, jego wilgotność, puszystość,
delikatność i zarazem drapieżność.” Bohaterami jej prac, obok „arystokracji” kwiatowej, jak róże i irysy, są kwiaty polne i ogrodowe, a także rośliny już więdnące i smutne; przykładem tryptyk
„Umierający tulipan”. Obok motywów kwiatowych w 1993 r. pojawił się w jej twórczości temat fantazji
i techniki przyszłości. Inspiracji do tych kilku pasteli dostarczyła przygotowana
przez MZR w Rawiczu wystawa „W świecie fantastyki”, na której były eksponowane.
Od marca 1995 r. zaczyna malować na jedwabiu, uczestnicząc w dwóch plenerach
malarskich. Interesuje się sztuką Dalekiego Wschodu. W najbliższych planach twórczych autorka zapowiada cykl pasteli o wiodącym motywie motyli, których kilka zobaczymy na tej wystawie, podobnie jak kwiaty
będących elementem dekoracyjnym secesji. Bierze udział w Przeglądach Plastyki
Południowo–Zachodniej Wielkopolski oraz warsztatach malowania na jedwabiu,
co umożliwia autorce poznanie tej techniki malarskiej a zarazem przyczyniło się do
powstania tej wystawy. Obcowanie z pięknem i bogactwem natury oraz delikatnością i subtelnością>
linii i wzorów secesji sprawiły, że w twórczości Bożeny Rawluk–Raus z ostatnich
lat wyraźnie można zauważyć inspirację i fascynację tym okresem w sztuce. A wybrane
przez autorkę motto do jej twórczości – słowa założyciela secesji monachijskiej
P. Berehns’a: „Wszystko co należy do życia, ma się stać piękne. W ten sposób piękno
stanie się znów synonimem najwyższej potęgi. Pragniemy żyć uśmiechnięci w naszej
jasnej epoce” – odzwierciedlają jej wnętrze, wrażliwość i stosunek do otaczającej
rzeczywistości. Już teraz autorka przygotowuje się do następnej wystawy pt.: „Kobiety, motyle i kwiaty”, którą zapowiada już na przyszły rok. Biogram autorki znajduje się w szwajcarskim wydawnictwie Encyklopedii Biograficznej Hubners „Who is Who”.
Izabela Topczewska
